درباره ديابت بيشتر بدانيم

درباره ديابت بيشتر بدانيم

ديابت در اثر قطع توليد انسولين و يا عدم كاركردمناسب آن در بدن بوجود مي آيد. انسولين هورموني است كه مواد غذايي قندي و نشاسته را در بدن به انرژي تبديل مي نمايد. تاكنون علت بروز اين بيماري كشف نشده است ولي گمان مي رود كه زمينه مساعد ژنتيكي و عوامل محيطي همچون چاقي و بي تحركي در ابتلا به اين بيماري نقش موثري داشته باشد.

ديابت در ايران

طبق آمار ارائه شده حدود 5تا6 درصد افراد 3تا 69 ساله در شهر تهران مبتلا به ديابت هستند . مطالعات نشان داده است كه نصف افراد ديابتي بررسي شده در ايران قبل از انجام مطالعات از بيماري خود آگاهي نداشتند.

طبق مطالعات اخير 14 تا 23 درصد ايرانيان بالغ بالاي 30 سال ديابتي هستند يا دچار عدم تحمل گلوكز هستند. تقريبا 25درصد موارد در آينده دچار ديابت مي شوند. 60تا 70 درصد افراد ديابتي دچار آسيب عصبي مي شوند كه ممكن است منجر به قطع پا در آنها گردد. در حدود 15 درصد اين افراد زخم پاي ناشي از ديابت مشاهده شده است.

طبق بررسي هاي به عمل آمده ايران جزو كشورهايي است كه به ميزان زياد در معرض ابتلا به ديابت قرار دارد و بروز ديابت در ايران رو به افزايش است.

انواع ديابت:

ديابت نوع 1: در اين دسته از مبتلايان، توليد انسولين در بدن طور كامل قطع مي شود، در نتيجه قند موجود نمي تواند وارد سلول ها شده و انرژي بدن را تامين نمايد و همين مسئله افزايش شديد قندخون را سبب مي شود. حدود 5 تا 10 درصد كل ديابتي ها ، مبتلايان نوع 1 تشكيل مي دهند. ديابت نوع اول معمولا در سنين پايين و بيشتر در نوجوانان دختر 10 تا 12 سال و پسران 10 تا 14 سال بروز مي كند. در اين نوع ديابت، بيمار بايد هر روز انسولين تزريق كند .

ديابت نوع2 : در اين دسته  از مبتلايان، بدن نسبت به انسولين مقاوم مي شود در اين حالت انسولين ترشح شده تاثيري برروي جذب قند ندارد و يا ترشح آن به ميزان كافي صورت نمي گيرد. ديابت نوع دوم شايعتر است 90 تا 95 درصد موارد شناخته شده ديابت را شامل مي شودو عواملي مانند افزايش سن ( سن بالاي 45 سال)، چاقي ( بويژه چاقي شكمي) و اضافه وزن، سابقه خانوادگي، ديابت بارداري، فعاليت بدني كم، نژاد، سابقه تولد نوزاد بزرگتر از 5/4 خطر ابتلا به ديابت را افزايش مي دهد . اين فرم ديابت سال ها ناشناخته مي ماند زيرا گلوكز خون بطور تدريجي بالا مي رود. اين بيماران 2 تا 4 برابر بيشتر از ديگران در معرض خطر بيماري هاي قلبي عروقي قرار دارند. اين نوع ديابت را مي توان با تغذيه مناسب و فعاليتهاي بدني روزانه كنترل كرد.

ديابت حاملگي:

ديابت بارداري نوعي از ديابت است كه در آن زنان بدون سابقه قبلي ابتلا به ديابت، در طول دوران بارداري دچار افزايش قندخون مي شوند. تقريبا در 4 درصد زنان باردار به چشم مي خورد.

اين نوع ديابت نشانه آشكار ندارد و معمولا با اتمام دوره بارداري ناپديد مي شود. با اين حال مادر و كودك هردو مستعد ابتلا به ديابت هستند. فرزندان مادران مبتلا به ديابت بارداري ممكن است در زمان بارداري آنقدر چاق شوند كه دچار عوارض زايمان گردند. احتمال ابتلا به ديابت نوع 2 در زناني كه در طول بارداري مبتلا به ديابت شده اند. در سالهاي بعدي عمر افزايش مي يابد.

علائم ديابت:

اغلب قابل شناسايي نيست، زيرا ممكن است زياد جدي در نظر گرفته نشود. برخي از متعادل ترين  علائم اوليه ديابت، شامل تكرر ادرار، خستگي غيرعادي، تاري ديد، كاهش وزن حتي بدون رژيم غذايي، گزگز يا بي حسي دست ها و پاها، خستگي و...

عوارض بيماري ديابت:

در دراز مدت منجر به بيماري هاي قلبي عروقي، اختلالات بينايي، نارسايي و ازكارافتادگي كليه ها و بروز زخم هاي پوستي بخصوص در پاها و آسيب هاي عصبيگردد و در نهايت منجر به صدمات جبران ناپذيري مثل كوري، قطع پاها و سكته مغزي و قلبي شود.

5 پايه كنترل ديابت:

آموزش – تغذيه – ورزش – مصرف  داروها – اندازه گيري شخصي قندخون و...